عایق کاری صوتی خودروها

عایق کاری صوتی خودروها با هدف کاهش یا از بین بردن اثرات سر و صدای خارجی، در درجه اول صدای موتور، اگزوز و صدای لاستیک ها و چرخ ها در طیف وسیعی از فرکانس ها انجام می شود.
هنگام ساخت وسیله نقلیه ای که دارای عایق صوتی است، یک ماده میرا کننده پنلی تعبیه شده است که در صورت وجود حرکات ناشی از منابع صوتی با انرژی زیاد که هنگام استفاده از وسیله نقلیه ایجاد می شود، لرزش صفحات بدنه خودرو را کاهش می دهد. اصوات پیچیده زیادی در وسایل نقلیه ایجاد می شود که با تغییر شرایط رانندگی و سرعت حرکت خودرو تغییر می کند.
با نصب ترکیبی از انواع مواد مختلف می توان به میزان قابل توجهی از ایجاد نویز و سر وصدا جلوگیری کرد.

شرایط خاص بدنه خودرو، ضخامت مواد مورد استفاده را محدود می کند، اما ترکیب دمپرها، موانع و جاذب ها معمول است. مواد معمول شامل مواد ترکیبی نمد، فوم، پلی استر و پلی پروپیلن هستند.
همچنین ممکن است لازم باشد بر اساس شرایط و محل قرار گیری مواد مورد استفاده ضد آب باشند. می توان از فوم آکوستیک در قسمت های مختلف یک وسیله نقلیه در طول ساخت برای کاهش صدای کابین استفاده کرد. فوم ها همچنین دارای مزیت هزینه و سهولت در نصب هستند زیرا می توانند حفره ها را پر کنند و از نشت و برخی گازها به داخل خودرو جلوگیری کنند. عایق صوتی خودرو می تواند باعث کاهش صدای باد، موتور، جاده و تایر شود.

مواد میراکننده

مواد میرا کننده سطح در کاهش سر و صدای ساختاری بسیار موثر هستند. از اوایل دهه ۱۹۶۰ در صنایع هوافضا از مواد میرا کننده منفعل استفاده می شود.
در طول سال ها، پیشرفت در تولید مواد و توسعه ابزارهای تجربی کارآمد تر برای بررسی رفتارهای پیچیده صوت و عملکرد عایق های صوتی، امکان گسترش استفاده از این مواد را در صنعت خودرو فراهم کرده است.
امروزه، به منظور تضعیف وضعیت های ساختاری که به طور قابل توجهی سبب افزایش سطح کلی سر و صدای داخل کابین می شوند، چند لنت میرا کننده ویسکوالاستیک به بدنه متصل می شوند.
به طور معمول، از تکنیک های تجربی برای بهینه سازی اندازه و محل نصب میرا کننده ها استفاده می شود. اما معمولاً امروزه به طور خاص، آزمایشات ویبرمتر لیزری بر روی بدنه خودرو انجام می شود و امکان دستیابی سریع به تعداد زیادی از نقاط با وضوح مکانی خوب را فراهم می کند. با این حال، آزمایش یک وسیله نقلیه به طورکامل عمدتا غیرممکن است و نیاز به ارزیابی جداگانه هر سیستم و زیر سیستم وجود دارد، بنابراین امکان استفاده از این فناوری به روشی سریع و کارآمد را محدود می کند.
همچنین، ارتعاشات ساختاری را که سبب بروز ارتعاشات صوتی می شوند، می توان با استفاده از حسگرهای سرعت ذرات، اندازه گیری کرد. چندین مطالعه و پژوهش، توانایی سنسورهای سرعت ذرات را برای مشخص کردن ارتعاشات ساختاری نشان داده است، که در صورت ترکیب با تکنیک های اسکن، به طور قابل ملاحظه ای کل روند آزمایش را تسریع می کند.

منبع : گروه صنعتی لینکران linkran.com