عایق بر پایه پلی الفین و توضیحات مربوط به آن

با سلام

در راستای صحبت های قبل امروز به انتشار نکاتی درباره عایق بر پایه پلی الفین می پردازیم.

یک شرکت ژاپنی (Sekisui) اولین بار در دهه 1960 مواد عایق سلول بسته انعطاف پذیر پلی الفین را معرفی کرد. اولین محصولات لوله ای پلی الفین با استفاده از ترموفرمینگ ورق پلی الفین متقاطع به شکل لوله ای تولید شدند. این فرآیند هنوز در بعضی از کشور های جهان استفاده می شود.

برای ساخت مواد عایق بر پایه پلی الفین از فناوری ساخت کاملاً متفاوتی نسبت به مواد الاستومریک استفاده می شود. با تکیه بر طبیعت ترموپلاستیک رزین پایه پلی الفین برای ایجاد ساختاری در اطراف عامل حباب ساز که با ماتریس پلیمری مخلوط شده است. مورد استفاده قرار می گیرد. مواد اولیه مستقیماً به دستگاه اکسترودر خورانده می شوند. سپس مواد در اکسترودر مخلوط و ذوب شده و در عین حال به جلو منتقل می شوند. عامل حباب ساز تحت فشار زیاد به این مخلوط اضافه می شود. عوامل حباب ساز شامل گازهایی خاص یا ترکیبی از گازهایی مانند هیدروکلرو فلوروکربن ها یا  هیدروفلوئوروکربن یا هیدروکربن ها هستند. در کشورهای توسعه یافته دیگر استفاده از کلروفلوئوروکربن ها در ساخت محصولات عایق پلی الفین مجاز نیست.

با خارج شدن مخلوط از طریق اکسترودر از طریق قالب فشار بالا، یک پروفیل سلولی که توسط عامل حباب ساز منبسط شده، تشکیل و سرد می شود. این محصول معمولاً در دمای محیط خنک شده و در طول های استاندارد بریده می شود.

خصوصیات فیزیکی عایق پایه پلی الفین

پلی الفین ها یک خانواده پلیمر گسترده شامل پلی اتیلن، پلی بوتیلن و اتیلن وینیل استات هستند. بیشتر عایق های بر پایه پلی الفین حاوی مقادیر جزئی مواد افزودنی برای بهبود حفاظت در برابر اشعه ماورا بنفش، انعطاف پذیری یا بازدارنده شعله هستند. پلی الفین ها خصوصیات فیزیکی عمومی مانند انعطاف پذیری عالی در دمای پایین، انتقال بخار آب کم، هدایت حرارتی مشابه یا پایین تر از سایر مواد عایق و مقاومت شیمیایی بسیار عالی در برابر اسیدها را ارائه می دهند. محدوده دمای استفاده معمول که در منابع منتشر شده ذکر شده است -150 تا 180 درجه فارنهایت است.

 

منبع : گروه صنعتی لینکران linkran.com